Deze blog schrijf ik vanuit het mooie Zweden, op bezoek bij onze dappere dochter.Onze dappere dochter zette een stap, een hele moeilijke stap, vanuit het diepe innerlijke weten dat dat voor haar de juiste keuze was. En alle angsten en twijfels die daarbij naar boven kwamen, keek ze aan en omarmde ze, om ze vervolgens aan te kunnen en het risico te durven nemen. Ja, toen het nog niet concreet was, leek het alleen maar 'wauw': een master 'outdoor and sustainability education' in Zweden, die bovendien ook voor ons, de ouders betaalbaar was, aangezien in Zweden het hoger onderwijs voor Europeanen bijna volledig gratis is. Een master helemaal op haar lijf geschreven. Een master in lesgeven, en dan nog wel buiten lesgeven, de natuur intrekken én iets concreet kunnen doen omtrent haar zorg rond moeder Aarde, vormden een totaalpakket helemaal op haar maat. En toen het dan zover was en ze dé verlossende mail kreeg met: 'Congratulations, you are in', kwam alle twijfel en alle angst naar boven. Na amper 2 maand thuis terug voor een jaar vertrekken, viel zwaar, zeer zwaar... Opnieuw vrienden achterlaten, ons gezin achterlaten, het onbekende instappen en hopen dat het klopte... Om dan nu, 2,5 maanden later, te merken dat het effectief klopt, dat het zo'n juiste beslissing was, dat het zo heerlijk was dat zij het risico durfde te nemen, dat ze het lef had om te springen.