Dochterlief vertrok naar Santiago. 1000 km wandelen, in haar eentje…
‘No excuse’, ik moet dit doen.
Bleek dat het (uiteraard) veel meer was dan een wandeling van 1000 km.
Want je rugzakje leegmaken, hoe doe je dat?
En klopt het dan wat ze zeggen? Je weet wel dat loslaten goeie dingen brengt, maar kan het ook echt?
En hoe doe je dat, alles loslaten wat je niet meer dient?
Een goeie 300.000 stappen verder (dat zijn dus ongeveer 9 dagen) wordt al veel duidelijk:
het is geen tocht voor zichzelf, wel een voor ons beiden…
Toen ze zeven was, werd ik ziek. Met nog twee broers en een papa die de boel recht hield, was het een zware tijd voor ons gezin.
Zij maakte er in haar kinderlogica van dat ze mij moest ‘redden’, dat het haar taak was om ervoor te zorgen dat ik zou overleven.
De pijn groeide met haar leeftijd, onwetend dat de oorzaak daar zoveel jaar eerder op die manier gevormd werd.
Er zat wel wat, dat wisten we, we heelden al en groeiden, zij en ik en wij.
Op zoveel mooie manieren
En toch bleef er een angel zitten,
De tocht toonde de angel, toonde de pijn.
Bracht ons nog dichter samen.
We voelden, deelden, weenden, heelden.
Heelden de pijn, de pijn mocht er zijn.
Loslaten, losmaken, wat ooit gediend heeft en nu niet meer dient.
Wat is dat dan? Dochter zijn? Hoe doe je dat?
En dan het inzicht: “Het is zo simpel. Ik vraag me al de hele tijd af hoe ik van jou kan houden zonder je leven over te nemen en het antwoord is gewoon: jouw dochter zijn.”
Om vervolgens te beseffen: “Santiago is niet mijn eindpunt. Het is mijn begin. Als jouw dochter.”
In Santiago komt onze tocht samen ten einde.
En begint haar eigen tocht, naar Porto.
Vandaag was de dag, het kantelmoment.
‘No excuse’ vond zijn plek aan de zee in de buurt van Santiago.
Dochterlief belooft zichzelf dat ze vanaf nu verder stapt voor zichzelf, als mijn dochter.
Lieve Merel, krachtige vrouw, dank je wel voor deze mooie tocht.
Ik steun jou en sta vol liefde achter jou, samen met al jouw voorouders.
Spring maar verder dan ons!
Spread your wings, my precious bird x
(Deze blog werd uiteraard gepost met het volle akkoord van Merel)
Het plekje dat gevonden werd door 'No excuse'.
Toen Merel me de foto doorstuurde, viel me allereerst het mooie hart op in de grote steen. All is well ♥
Reactie plaatsen
Reacties